Kuźnia została założona po I wojnie światowej i stanowiła źródło utrzymania rodziny do II wojny światowej. Następnie była sporadycznie używana aż do śmierci gospodarza. Działalność kuźni wznowiono jesienią 2014 roku.
Historia kowalstwa sięga tysięcy lat wstecz, kiedy to ludzie zaczęli odkrywać właściwości metali, a zwłaszcza żelaza. Kowalstwo było jednym z najważniejszych rzemiosł, które przyczyniło się do rozwoju cywilizacji. W starożytności kowale wyrabiali broń, narzędzia rolnicze, a także elementy dekoracyjne. Z biegiem czasu techniki kowalskie ewoluowały, umożliwiając tworzenie coraz bardziej złożonych i wyrafinowanych wyrobów.
Jednym z kluczowych momentów w historii kowalstwa było opanowanie sztuki wytapiania stali, czyli stopu żelaza z węglem. Stal charakteryzuje się większą twardością i wytrzymałością niż czyste żelazo, co czyniło ją materiałem idealnym do produkcji narzędzi i broni. W kuźniach, za pomocą kowadła, młota i ognia, kowale nadawali stalowym prętom i kawałkom odpowiednie kształty, wykorzystując techniki takie jak kucie na gorąco, kucie na zimno, spęczanie, rozciąganie i skręcanie.
Kucie na gorąco, polegające na nagrzewaniu stali do wysokiej temperatury, umożliwiało jej formowanie, gdyż materiał stawał się plastyczny. Natomiast kucie na zimno, choć trudniejsze, pozwalało na uzyskanie większej precyzji w kształtowaniu, ale wymagało większego nakładu siły. Proces obróbki stali często obejmował wielokrotne nagrzewanie i uderzanie młotem, by uzyskać pożądany kształt i właściwości mechaniczne.
W kuźni w Dolnej, która została ponownie otwarta w 2014 roku, entuzjaści kowalstwa realizują swoje pasje, nawiązując do dawnych tradycji tego rzemiosła. Tworzą przedmioty codziennego użytku z okresu średniowiecza i współczesności, takie jak sztućce, sprzęt obozowy, gwoździe, śledzie oraz prostując lemiesze. Dzięki zastosowaniu tradycyjnych metod obróbki stali, uczą się i poznają kolejne tajniki kowalstwa, doskonaląc swoje umiejętności i kontynuując dziedzictwo dawnych mistrzów kowalskich. W ten sposób kuźnia nie tylko pełni funkcję warsztatu, ale także stanowi żywe muzeum, gdzie historia kowalstwa spotyka się z nowoczesnymi potrzebami i zainteresowaniami.